knoopdraad.
de basis knoopdraad is nu op dit moment belangrijker en belangrijker aan het worden.
ik ben namelijk goed opzoek naar goede knoopdraad, die niet te veel chemie bevat en waar je vingers niet plakkerig van worden.
niet gedraaid maar geweven.
en die zoektocht verloopt in een andere taal, ik dacht Chinees omdat het hier Chinese knoopdraad is.
maar nee
mijn lieve lieve vriendin die had zondag een idee – ik vraag het aan de Chinees van de frituur –
en dat deed ze.
het blijkt Japanse knoopdraad te zijn. 😉😃
en ze gaan kijken voor mij waar ze dat via internet kunnen kopen.
zo kom ik binnen een aantal weken bij de knoopdraad die echt goed voelt tussen mijn vingers…
&
vooral dat, ik kan alle kleuren gebruiken die ik allemaal kan linken aan de chakra – drager – van al mijn edelstenen werken –
ja dat geeft meer perspectieven!
maar eerst gaan we beginnen met WIT!
dankjewel lieve vriendin, ik ga met plezier een fritje eten met je…
Auteur: Esther Cuyvers
Esther Cuyvers 1973
LIEFDE is mijn ‘levenswoord’ waaruit ik inspiratie haal.
INSPIRATIE om vele levensherinneringen, gebeurtenissen
en DENKBEELDEN te kunnen verbeelden.
In het geschreven woord, in gekleurde verfstrepen, in creatief denken.
GEVOELlig is mijn eigenheid.
geLEZEN is een drang
GENIETEN mijn doel in mijn leven met mijn gezin
Moeder van een pittig kei lief en wonderlijke jonge heer, vrouw van een lieve echtgenoot.
Baasje van een westie en een stel katten.
Schrijver van - niets dat alles is - .
Ik wens mezelf een kleurrijk pluimenrijk…
Ik kan me moeilijk focussen op dit moment.
gisteren heb ik losgelaten waaraan ik de afgelopen maanden kei hard aan gewerkt heb.
nee, ik doe het nu niet meer alleen!
de basis is gelegd, op 3 maanden en 10 dagen een fundament neerzetten met Els het was pokke hard werken.
gisteren heb ik geleerd dat de – snelheid – van mijn brein niet de snelheid is van een ander zijn brein.
– WTF – in het spirituele gaat het nu razend snel, als lichtwerker heb ik echt een snelwerkend vermogen nodig anders kan je niet mee op het moment –
die dualiteit die speelt me parten in het werk naar buiten toe…
maar goed, het fundament is er. de architect(en) heeft zijn werk gedaan, nu mogen de werkmieren mee werken …
MEE WERKEN!
ik ben wel benieuwd wat er nu gaat gebeuren.
het moment dat ik mijn voet heb omgeslagen is nu duidelijk in beeld aan het komen waarom dat is gebeurd!
JA hahaha, de les is geleerd, boodschap aangekomen! 💪😅😂🤣pittig maar wel weer een mega belangrijke les.
de architect – dàt archetype past precies wel bij mij… hahahaha!
en nu moet ik vertrouwen krijgen in dat wat gebeurd.
mee kijken en mee werken.
laat de fantasie en de creativiteit maar komen! lang leven het out of the box denken.
ik hou er mijn hele leven al van! 🤣😂😅
ik moest er deze morgen nog om lachen, iets wat ik al jaren weet – het is fucking moeilijk om in de STILLE KEMPEN een pionier te zijn.
ik moest lachen terwijl ik uit de keukenraam keek en de specht hoorde timmeren op een oude appelboom bij de buurman in de tuin.
die specht doet al een aantal maanden, ze heeft een nest gehad in zijn notenboom, en op de zelfde plaats gaat ze elke morgen wat timmeren, wel die specht heeft haar nest uit getimmerd met haar snavel – zonder hoofdpijn wel is waar – dju was ik maar hé – heeft haar jongen grootgebracht en laten uitvliegen en komt nu nog elke morgen de appelboom een goeie dag zeggen.
kijk dat ist se
dat is wat voor voor mij de wandelclub nu is…
als specht kom ik nog wel mee timmeren aan de omgeving en de fundering, maar verder laat ik ‘de leden’ groot worden, sterk worden en uitvliegen…
zo dat was het dan, ondernemen in – de stille Kempen – is bijzonder stil te noemen als pionier, nochtans heb je hier de perfecte omgeving om als pionier neer te strijken en je ding te doen, maar het hout in de mensen hun hart is honkvast.
de wortels ook, nee het zijn naaldbomen met een lange pin recht naar beneden en dat is waar ze op leven.
heel soms kom je breed denkende wortels tegen als mens maar die zijn eerder zeldzaam en die zijn ook op zichzelf bezig met wroeten om een naaldbomen te overtuigen om samen een bos te maken…
tja ik ben even afgedwaald.
ik woon al vanaf mijn 20ste in Balen en dat is toch al een tijdje…
dus geen slecht punt over Balen…
alleen is het fucking moeilijk om hier als Pioneer te ondernemen, en dat voel ik al jaren!
maar moeilijk gaat ook hé!
oh ja
ik hou soms van moeilijkheden, ze geven me een soort kracht.
ik ben zelf iemand die die uitdagingen niet uit de weg gaat, het bloed kruipt waar het niet gaan kan zeker.
ik ben hier niet komen wonen op mijn 20ste omdat de huizen goedkoop zijn, maar ben hier wel neerstreken omdat het makkelijk dichtbij Mol was.
zo simpel wast.
en ja zoals alle inwijkelingen weten – die nu met het pioniersvak bezig zijn – ja de huizen zijn goedkoop – omdat de vervuiling zo erg is geweest – maar dat zeggen we niet – en ja er is ruimte in de stille hele stille Kempense gemeente Balen…
tot zover mijn ode aan het prachtige Balen, met zijn zeer excentrieke en introverte mensen.
ik hou van die speciale mensen!
toch lachte ik ook groen hoor – als deze wandelclub nu in Gent of Eindhoven was opgestart – was het nu al een heel ander verhaal geweest! – ja hoor!
een beetje Gent en Eindhoven naar Balen halen! yes yes yes!
als architect gaat dat ook nog lukken ook nog 🤣😂😅💪
de parel van de Stille Kempen, BALEN !!!!
lang leve Balen!
voor mezelf wens ik als bonte specht een kleurrijk pluimenrijk en verder een appelboom die elke morgen op de zelfde plaats staat.
dàn ben ik gelukkig!
en meer
moet
dat
niet
zijn
of, misschien toch…
😅😂🤣💋😍😃💪
blijft u ook alert?
ik leef samen met een bio ingenieur en een absolute natuurliefhebber, natuur en bos gids en boswachter en vooral een vogelspotter.
hij ademt natuur mijn man – in en uit –
wij zijn dit jaar 20 jaar samen en al 20 jaar zitten wij samen in de natuur.hij heeft mij meegenomen in zijn liefde voor de natuur die ontstaan is in zijn prille voor 10ner jaren.
hij is nu in de 50 en in die jaren – ondertussen al wel even – heeft hij gezien dat er alleen maar verdween – er verdween van alles – van algemene vogelsoorten tot insecten die voor de diversiteit zorgen –
hij heeft ook gezien dat er iets bijkwam wat er vroeger niet was, massaal in grote en in hoeveelheid.
hij zegt dikwijls vroeger zag je nog…toen schreef ik in de zelfde periode …nu zijn de trekkers …
hij merkt op en kan dat nagaan, hopen van die hele simpele boekjes heeft hij zijn hele leven vol geschreven met verslagen en waarnemingen.
al 20 jaar ben ik me dus ook persoonlijk ervan bewust wat er gaande is in de wereld waarin wij leven en de wereld – over heel de wereld – hier thuis is het nog steeds heel veel natuur, natuurbeheer en natuurstudie wat de klok slaat.
al 20 jaar bewust zijn van dat wat we zien, horen en lezen over de natuur met grote verwondering en veel liefde, maar ook letterlijk houden we heel dikwijls ons hart vast.
nee wij zijn geen puristen, wij leven, maar wel bewust, zoals wij dat kunnen binnen onze grenzen van ons bestaan.hadden we geld gehad dan deden we nog veel meer…
we zijn beide heel actief bezig met bewustwording. mijn man als beheerder van verschillende natuur / recreatie domeinen in de Prov. Apen en ik heb 10 jaar in de natuur educatieve sector gewerkt.
we weten wat “natuur” ons geeft en we weten ook wat de “natuur’ ons afneemt.
ik ga nog een stapje verder en ga de extra trilling de extra dimensie van het leven opzoeken van de natuur in de natuur en met de natuur.
nee niet als herborist maar wel door divinatie met al mijn zintuigen.
daarmee ga je voelen, voelen…
het geeft je een bepaald soort kracht…het geeft je ook een soort angsthet geeft je iets en neemt ook iets…
ik heb autisme, onze zoon heeft ook autisme, we hebben in de medische mallemolen rondgelopen om kinderen te krijgen we hebben kennis van milieu vervuiling – mijn man op vlak van waterzuivering en bodemkunde –
ons beeld over covid hangt heel duidelijk tegen dit artikel aan!
ook al zeg ik erbij – gebruik gedachtenkracht – en hou je gezond verstand helder en geoefend!
lees zeker deze link!
nieuwe maan
ik heb de afgelopen dagen verschillende ‘dromen’ gehad waarvan ik nu pas begin door te hebben dat het – geen dromen waren – maar boodschappen.
het waren hele heftige dromen, met hele sterke verhalen, beelden en mensen.
vooral wat ik NIET deed was heel belangrijk!
daarnet nog telefoon van een dierbare vriendin na het innemen van de zoveelste pijnstiller voor de hoofdpijn…
kreeg ik het belangrijkste inzicht over mijn gedrag en dat wat ik voel, leer en voor werk – onzichtbaar werk – nota bene.
nee!
het was geen droom maar een boodschap en deze tekst komt altijd terug…
ja duidelijker kan het niet worden volgens mij…
The Fool on the Hill
Day after day
Alone on a hill
The man with the foolish grin is keeping perfectly still
But nobody wants to know him
They can see that he’s just a fool
And he never gives an answerBut the fool on the hill
Sees the sun going down
And the eyes in his head
See the world spinning ‘roundWell on the way
Head in a cloud
The man of a thousand voices
Talking perfectly loudBut nobody ever hears him
Or the sound he appears to make
And he never seems to noticeBut the fool on the hill
Sees the sun going down
And the eyes in his head
See the world spinning ‘roundAnd nobody seems to like him
They can tell what he wants to do
And he never shows his feelingsBut the fool on the hill
Sees the sun going down
And the…
ik verlam mezelf van angst…
tja this maar dat je het weet hé!
morgen haal ik de fouten …
er wel uit.
voor vandaag is het genoeg geweest!
trouwens net een heel leuk filmpje gezien van de zoon in volle actie!
tjonge wat zit ik hier te glunderen van trots!
love you pracht zoon!
Hij is prachtig!
ik kreeg een glimlach op mijn gezicht als ik tijdens het schrijven dit bericht via messenger binnen kreeg.
nadien een foto van een prachtige vrouw die zo blij was met de gepersonaliseerde mala die ik voor haar maakte.
het deed deugd!
ik liet het gisteren heel blij zien aan mijn man, ik krijg er nog energie van…
heel dankbaar werk is het met edelstenen werken, alles zit daarin vervat, de kracht, de wijsheid en het energetische.
meer moet dat voor mij niet zijn, helemaal niet eigenlijk…
het voelen en het maken zit zo erg gebakken in mijn celgeheugen…
ik heb me deze zomer een cadeau gedaan, ik heb alle goeie kleine boekjes gekocht van Lunadea – het gaat over hekserij – en ik geniet ervan van die kleine handige boekjes die overal mee naartoe reizen!
en heel leuk is – je kan ze in één keer uitlezen – als je een langere wc pauze hebt gehad.
natuurlijk inspireren ze me!
ja hoor ooit in mijn leven hiervoor ben ik één van hen geweest, het is zo leuk om die wereld opnieuw weer voor mijn ogen te zien en het even weer op een iets andere manier te herbeleven…
niks nieuws alweer niet – ik ben een halve sjamaan en een hele heks – op dit moment. ik had het alleen weggestopt – ver weg – en nu laat ik ze heel langzaam rijpen en misschien we uitkomen, maar dan toch maar alleen voor mezelf.
het is een manier van – in het leven staan – van het leven dat je hebt gehad en die kennis daarvan even weer aan te raken, ik moet het niet meer leren, ik weet het al, ik moet het alleen doen, en durven doen…
ik schreef daarnet ook in mijn dagboek – dat mala’s maken dat gaat bij mij tot in een hele speciale verbinding, ik voel dat in mijn hart en ziel, het is zo helend en intens werk dat heel dicht bij mijn ambachtelijk hart zit dat ik het niet kàn delen, dan geef ik te veel weg vanuit mijn hart.
ook dit heb ik zelf geleerd, ook hier weer dit celgeheugen dat weer een rol speelt. ik voel het gewoon en mijn handen weten wat ze moeten doen, ik ben dan een geheel – een éénheid – .
dàt geef ik niet meer weg. nee hier geen workshops in! nee
ik kan er wel iets over schrijven, ja dat wel want het is zo een mala is zo een bijzondere wereld op zich, de mala zelf is maar ‘het eind’ product, het is een fantastische wereld.
zo ook die van de talismannen en de amuletten en de zwaarden en de natuurkrachten en energieën en het waarom…
ja dàn voel ik me thuiskomen
dat kan je niet leren, dat héb je meegekregen!
dat voel je, dat leer je niet, dat weet je gewoon, je voelt het, je kan dat niet leren…
het moet gewoon even opgefrist worden
that’s it
ik moet eerlijk zeggen, na mijn blog – hoeveel ben je waard autodidact? – (die weer massaal is gelezen in deze vakantie tijd – verbazend weeral) na deze blog te hebben geschreven ben ik echt gaan nadenken over de inpakt van zo een zware blog op mij maar ook op mijn omgeving.
vele wisten niet hoe ze moesten reageren.
Enkele deden dat wel!
en net die mensen zijn voor mij belangrijk. Sam en shivatje en Peggy.
Sam omdat hij het assbrein gaat herkennen en ook wat ik beschreef. Ik heb over dit stuk eens nagedacht en ingevoeld en ik merk dat ik heel veel heb meegemaakt dat ‘er over mijn hoofd’ over mij is gesproken zonder mij zelf te ‘raadplegen. – wouw deze kwam binnen hoor – want dit heeft mij gevoed in alles dat ik heb weg gestoken en nu nog steeds een spel speelt in mezelf en ik dus nog steeds Mandarijns spreek in een ander beeld van – het verdien model – waarin ik zo erg mijn best doen.
om een voorbeeld te geven, onze zoon met autisme is gisteren vertrokken op kamp, ik was nog maar zijn valies aan het inpakken en ik kreeg al meteen 1ste grote les daarna zaten we in de auto en hij gaf me 2 de grootste les en het antwoord(en) –
1ste les – maak het niet te moeilijk!
Joris, heb je graag een matrasovertrek over je ligbed, dan voel je de plastiek niet – ik heb het idee – een handdoek op het ligbed leggen dan voel je de plastiek niet van de lafuma – omdat mama dat niet graag voelt onder haar – Hij kijkt me aan vanachter de tablet en zegt – zeg mama maak het niet te moeilijk hé ! –
ik keek hem aan en meteen voel mijne frank, ja idd en moest lachen en ging hem heel stil een knuffel geven waarom ik een welgemeende knuffel terug kreeg.
2de les – ik verlies niet graag, ook al verlies ik heel veel mama, maar ik ben wel slim en ik ben vooral snel –
in de auto op weg naar het corona rode kruis kamp vertelde hij plots in 4 zinnen;
mama ik ga niet graag op kamp want ik verlies alle spelletjes! ik kan nooit iets winnen! maar ik zorg altijd dat ik sneller ben als de rest als het om lopen gaat en eerst zijn en ik ben ook slimmer bij vragen oplossen!
&
voegde hij daaraan toe
als ik voel dat ik niet kan winnen bedenkt ik strategieën !
dan denk ik in strategieën…
3 het antwoord – de strategieën – keep it simpel – winnen is heel fijn, maar snel zijn is nog beter – hahahaha – en een goed brein hebben dat kan associëren is heel handig bij vragen oplossen!
Ja mama, ze komen me alleen maar halen als er vragen moeten worden opgelost!
ja zo is de wereld voor hem op kamp.
hij is gegaan, en gaat er plezier hebben, en helaas zijn de verlieservaringen echt een herinnering die heel intens binnen komen, en helaas heel herkenbaar voor mensen met een ass brein. weinig succes ervaringen hebben in het leven – waar andere dat tijdens het spel gewoon mee oppikken – is één van de dingen waarmee ik nu nog steeds te kampen heb.
hij heeft al meer dan een week over – wat gaan we daar doen mama? – wanneer gaan we dat dan doen mama? – …
ik ben dus maandag al met hem naar de kampplaats gereden. toen keek hij van ver – wegens corona is het nu echt een complex gegeven, maar ook veel rustiger gegeven –
het heeft hem behoorlijk veel stress bezorgd die zo herkenbaar is voor mij. spiegeltje spiegeltje aan de wand hé…
DAT heeft onder andere gemaakt waarom ik zulke zware blogs schrijf, maar DAT heeft onder andere ook gemaakt waarom ik een sterke – zo blijkt door met andere te praten want ik ben me daar niet eens bewust van geweest, ik dacht dat iedereen redeneerde en associeerde zoals ik – autodidact ben geworden.
net zoals onze zoon heeft hij een wijsheid – soms heb ik het gevoel alsof ik met een volwassenen aan de tafel zit, en dan moet ik echt bewust blijven van zijn 8 jaar. – die wijsheid heeft hij zoals bij mij en bij zijn vader niet zomaar gekregen die hebben we allemaal in zich.
in een ideale wereld vult het ene het andere en kan er zo groei ontstaan. hij gaat ook zijn ideale wereld creëren door in andere hun ogen – te manipuleren – hij gaat harde lessen moeten leren door gewoon te spelen! hij gaat succeservaringen hebben op vlakken waar – niemand het opmerkt dat het een winners gebeuren is in het hartje van hem…
kijk dàt is een wezenlijk verschil in opgroeien en de wereld te bevaren!
daarom schrijf ik blogs waar mensen op reageren die durven te reageren.
de wereld is en blijft door omstandigheden een ‘andere’ wereld, met een andere associatie van het ‘verdienmodel’ in een ietwat andere ‘context’ en zeker met andere en veel meer associatieve ideeën en ontwerpen. van het schrijven naar het ontwerp, van het ontwerp naar de uitvoering, van de uitvoering naar een methode van een methode naar een model.
onze zoon heeft vandaag al kennis gemaakt met de pomp aan het zwembad, zonder het te zeggen heeft hij gezien hoe het werk, en niemand heft het gezien dat hij het – gezien heeft – maar als er straks iets ‘mis’ is met de pomp dat staat hij daar als ze het hem vragen, anders niet…
onze zoon – doet niet meteen wat er ‘gevraagd’ is tijdens het snel uitleggen van een groepsspel, hij gaat onwennig zich begeven op het veld in de eerste ronde, om ongezien te observeren hoe het spel gaat en wie de snelste, de slimste en de handigste is – na ronde twee is er geen probleem meer als hij die kans krijgt…
onze zoon is een maagd, hij is fan van – hou het simpel – overzichtelijk – uitdagend en alstublieft mama, maak het eens even niet zo moeilijk!
&
op het einde van de rit naar het kamp zei hij –
als ik voel dat ik ga verliezen dat ga ik zo hard werken om niet te verliezen dat ik er heem moe van ben achteraf.
DAN DOE IK TE HARD MIJN BEST MAMA en dan lukt het ook niet en is het ook niet goed !
DAT is mijn grootste les !
dat is mijn grootste les! persoonlijk althans.
spiegeltje spiegeltje aan de wand…
maar nu ik toch op dreef ben, het is zoals shivatje het zegt, jij weet wie je bent.
ja ik weet het, ik weet het heel goed, weten wie je bent vraag 10tale jaren van goed innerlijk werk en veel schaduwwerk te hebben verricht en je levensthema kennen en ermee aan de slag gaan.
mijn levensthema is – vorm aan nemen – in dat wie ik ben, wat ik kan, en vooral wat ik nog niet kan…
DAT is een levensreis!
&
daar helpen beelden me!
wist je dat de meest gelezen topic van mijn blog – en toen kwam horus in mijn leven – is, het beeld dat daar in staat is een super krachtig beeld dat mensen aantrekt maar dat ook doorwerkt!
net zoals het beeld dat Peggy me gaf door haar persoonlijk verhaal te vertellen over de piramide tijdens haar healing.
de piramide….
en als…
daarnet telefoon, mijn dierbare vriendin die weet – als ik elle lange epistels begin te schrijven dat ze me beter eens even kan opbellen…
ja ik draag ze in mijn hart – heel mijn leven mee…
ze verteld dan altijd net wat ik nodig heb.
altijd!
nu gaf ze me een beeld – de piramide –
ok goed later meer, het geeft me wat afleiding en het brengt me terug hier en nu…
iets wat me raakt is het volgende;
hier een paar straten van me vandaan is eergisteren een fietser aangereden en aan zijn verwondingen overleden – niet ver van zijn huis –
de BMW is gewoon verder gereden.
- de klap moet heftig zijn geweest, er liggen veel brokstukken naast het slachtoffer – schreef de politie –
nee dus, niet opslag dood…
wij hoorde de ambulance en de brandweer – het is dichtbij – zei ik nog…
niets vermoedend.
nu een paar dagen later laat heel dat gebeuren me niet los.
ik kan me er niet van ontdoen maar de gedachten blijven terug komen – hoe kom je erbij om door te rijden? –
heeft de dood zoiets gruwelijks in de mond van ons allemaal dat we niet meer kunnen zorgen voor iemand die net de tijd neemt naar het hiernamaals?
ik veroordeel de dader niet, of de daders misschien wel…
vluchten voor je leven is iets menselijks, sterven ook. in beide gevallen een zeer ingrijpende gebeurtenis allemaal slachtoffer in dit geval.
toch vraag ik het me af!
toch vraag ik het me af…
hoe kan dat dat er meer en meer vluchtmisdrijven worden gepleegd bij ernstige en levensbepalende gebeurtenissen…
nee je kan het niet op corona steken, nee, maar het drijft mensen wel ergens naartoe waar de schaduwkant van het menselijk bestaan erg zichtbaar kan worden…
het leven heeft iets ‘gekregen’ nu met corona waar de mens geen antwoord op heeft, ook al zoeken we naar alle mogelijke antwoorden en grijpen we elke stok aan om het beest te doden.
nee het maakt nog een groter beest in ons wakker!
of wel het ene – het klappen om 20 uur –
of wel het andere…
hij was 31, hij reed naar huis op een weg waarlangs in het begin huizen staan, dan even bos en weiland is en dan weer huizen staan.
net op het ‘onbewaakt’ moment tussen het bos en de bomen is hij getroffen.
vechten kon niet meer…
en nu, hebben vele mensen een ‘altaar’ gemaakt, bloemen neergelegd en ook zijn ketting…
de ketting is weg…
- heel eerlijk ik denk dat de eksters ermee weg zijn – laat het ons hopen –
laat ik even dat geloven, want de schaduwkant is heel dikwijls een verhaal van trauma onvermogen en heel dikwijls niet zichtbaar van de mens zelf en de mens van vandaag.
en dan denk ik
hoe kan ik mijn zoon zo evenwichtig als kan opvoeden in de nieuwe wereld van vandaag…
hier gaat er ééntje op rode kruiskamp vandaag, omdat ik geloof dat zorgen voor elkaar begint in de wieg van ons bestaan.
het begint met kleine dingen, zorgen voor elkaar op een zelf respecterende manier met de juiste en gepaste verantwoordelijkheid.
laat dàt de nieuwe wereld worden!
en over de piramide, iedereen weet dat daar de wijsheid en celgeheugen van ons waardig bestaan is gevestigd – de bundel – van de hemel naar de aarde…
in de zon en met de maan, als transformator – lees zowel in de schaduwkant als met de zonnekracht!
niet met de vingers in de neus… dualiteit …
ik heb net 1.5uur in mijn dagboek geschreven.
ik moet zeggen, er is wel wat duidelijk geworden.
aan zelfreflectie doen is voor mij een fluitje van ne cent.
ik zie de dingen dus echt anders en vergis me dus in de tijd die mensen nodig hebben om te kunnen – behappen – waarmee ik überhaupt bezig ben.
voor mij is er alleen de ‘tijd’ van de vooruitgang, ik leef minder in de tijd die mensen nodig hebben om – te denken dat ze het wel eens zouden proberen – dat is niet mijn tijd.
ik vlieg mee met de sterren en de planeten. ja de die snelheid, die ben ik gewoon in mijn leven.
het is dus mijn grote grote les om de aardse tijd te aanvaarden.
te aanvaarden en niet constant de dualiteit aangaan met de hemel en de aarde.
het zijn, ook al ben ik heel erg bezig geweest met aarden – ja ik heb er ander half jaar mee bezig geweest en ik leef echt vanuit mijn wortels nu – mijn healer heeft dit ook bevestigd – 😇toch ben ik gewoon, het is een breinsnelweg – om de snelheid van het universum te raadplegen – in het creatie proces. — lees 5D — maar ik werk nu wel heel erg met 3D materie
& DAT is wat zo wringt.
als ik door de dag spiritueel werk doe – en met mijn spirituele eigenschappen aan de slag ga – dan ben ik hier maar wel in een hele andere wereld bezig – sta ik ook voor een school en als ik binnen ga heb ik elke dag een nieuwe meester – ik moet ook opdrachten uitvoeren en ja ook in de nacht moet ik mezelf ‘bewijzen’ dat ik het kan.
& dan opnieuw naar ‘aarde’ komen om hier weer verder te leven in het nu, met die aardse tijd, in de alledaagse aardse dingen…
ge weet als ge me kent waar ik het liefste zit!😆😅😂🤣
maar in dit leven heb ik een leven hier en nu gekozen!
&
dàt is waar ik nu veel tegenaan bots.
heeft er iemand enig idee wat je nu al lichtwerker aan het doen bent in je eigen specialisatie?
– om iets te zeggen – ik ben tijdens heel de corona crisis bezig met zieltjes van hier naar daar en van daar naar hier te brengen en ik heb de school van die specialisatie afgerond… 😇😘
nu ben ik spiritueel bezig in een ‘ander level’ en dat is leren, leren leren, daar en dan de oefening elke dag soms meerdere keren per dag opnieuw maken naar je eigen aardse wortels.
dàt is al een grote opgave!
maar die ken ik nu heel goed, en de edelstenen helpen me daar enorm bij!
dat niveau van bewust zijn en wording, daar heb ik geen euro aan verdiend, en dus nu is het een les – een aardse les – die ik nu moet leren, van mijn gidsen en leermeesters uit – om alles wat ik al heb gedaan te bundelen en hier ook op aarde uit te dragen en er dus ook iets mee te verdienen om van te kunnen leven.
DAT is mijn les, en geen ander.
NU ga ik de grootste les aan die je kan maken in de spirituele wereld – in mijn geval als boogschutter boogschutter – om vanuit de kennis en het leven in de hemel – mijn aardse leven – aan te pakken – en er ook echt in te gaan staan.
de les van de dualiteit…
Ja die les!
en weet je daar begin je niet aan met je vingers in de neus of al dansend rond je sjamaan of wica altaar.
dat vraagt onderzoek zowel in je aardse welzijn – zowel fysiek als mentaal – en in je spiritueel leven –
mijn leermeesters, mijn gidsen mijn natuurhelpers en mijn engelen en sprits, ze komen heel langzaam in beeld.
één voor een dienen ze zich aan.
ik heb het hen ook gevraag meer dan een jaar geleden.
nu een aantal dagen nar mijn bezoek aan mijn healer – gezondheidswerker – weet ik waar ik ben geweest in vorige levens en ook wie ik ben geweest in vorige levens – DIT is het eerste leven waar ik lang op de zelfde plaats ben gebleven! hahahaha🌞🤗🤔🤭🤫
ik heb gevlogen als roofvogel, zeeën over gevaren, in elke land van de wereld geweest en gewoond…
en ik vraag me af waarom het nu zo moeilijk is!
Jan Willem zal nu eens goed lachen denk ik… hahahaha…😉😇
ik weet nu heel goed waarom de edelstenen op mijn pad zijn gekomen!
HEEEEEEEELLLLLLL goed!
het woord zegt het zelf – EDEL STEEN – en dat met soorten die vanuit de diepte komen!
—- ik als boogschutter boogschutter —- van heel hoog in de lucht waar mijn therapeut van zegt – vanuit het ijle – ben met prachtige energetische oeroude wijsheid van uit de diepste bodem van de aarde aan het werk om die om te zetten in juwelen…
JA, wie dit nu leest en kan volgen, weet dat dit een wereld van verschil is, en ja hoor je mag ook lachen, ik ben iemand van extremen… hahahaha…
Ja dus!
hier gaan we!
JA IK NEEM DEZE LES OP!
ik heb er een jaar en een half kei hard aan gewerkt om vanuit de hemel naar de aarde te komen, nu ga ik die dualiteit les aan…
zodat het geheel een geheel kan worden!
omdat….
het licht alles kan beschijnen en weergeven…
Hoeveel ben je waard autodidact?
lastig heel lastig en het blijft terug komen…
dus idd een blokkade
hoe kom ik hieruit?
ik zie en hoor rondom mij van ‘professionele mensen’ dingen vertellen waar van mijn tenen krullen en ik echt veel beter weet wat hoe en waarom …
Ik voel dat mensen rondom mij en verder van mij af gewoon starten met iets en meteen floep daar ook mensen voor hebben, ik vraag me dan telkens af, hoe kan dat – waarom die wel en ik moet hemel en aarde verzetten om iemand binnen te krijgen –
ik zie mensen met veel minder bagage in het leven en in kennis en ervaring dingen doen met mens en dier, waarvan ik het zelf onverstandig en zelfs ronduit ‘gevaarlijk’ vind – die kunnen dat blijven doen en ik kijk ernaar en denk, hoe is dees nu mogelijk…
ik heb het daar lastig mee en vandaag ben ik er weer goed gefrustreerd van geworden.
volgens mij spreek ik Mandarijns…
hoeveel 1000de euro’s moet ik nog uitgeven, hoeveel jaren zelfstudie moet ik nog gaan doen, hoeveel slapeloze nachten – wikken en wegen – blogs schrijven, starten en weer terug komen omdat er weer god weet wat gebeurd?…
of niet gebeurd…
vandaag zit ik bij een hele nieuwe dokter – arts in opleiding – die duwde op mijn enkel op 1 bijzondere plaats – ik schoot naar boven van de pijn, en het is niet meer weg gegaan.
dan raakt me dat tot op het bot.
zo hard gewerkt de afgelopen jaren en nog steeds niet echt iets mijn handen!
nee geen loon naar verdienste – verre van!
ik heb een methode liggen die echt naast andere kan gaan staan, ik heb een model liggen dat echt naast andere modellen kan staan, en daar is het dan…
werken om het aan de mens te brengen, hoeveel uren, dagen jaren nog?
als iemand nu tegen mij zegt dat ze niet weten wie ik ben en wat ik doe…
dan ben ik eigenlijk innerlijk woest aan het worden.
dan gooi ik innerlijk de handdoek in de ring en ga ik verder met iets anders, dat doe ik, geen respons iets anders dan maar…
het is en blijft zo frustrerend als goeie autodidact om niet taal van ‘het volk’ te spreken en dus strop te komen zitten.
het publiek waarmee ik kan werken is niet jan met de pet, het is een ander publiek.
ik werk nu weer niet met dat publiek en ga het vanuit de wandelclub ook niet binnen krijgen, dat voel ik nu ik het zo hier schrijf, en toch is er een ongekende drijfveer die al 10 jaar draaide op een peulschil – ik was met de vorige vzw net op het punt dat ik kon doorbreken omdat ik kei hard gewerkt had met 2 burnouts in die 10 jaar van kei hard te werken! – en toen werd ik zwanger helemaal – out of the blue – en kreeg er een knoert van een postnatale depressie op zijn ass manier erbij –
er liggen hier f*cking 4 methodes en 1 model – in mijn kasten, die werken! – er zijn 2 educatieve bedrijven die 2 van mijn methodes hebben ‘overgenomen’ en waarmee ze nog steeds werken een andere is voor kinderen en die werkt ook want daar heb ik jaren mee gewerkt de 2 andere zijn van afgelopen jaren en die werken ook – zeker mijn model! –
ik ben een creator, mij hoef je niets meer te leren van creatief coachen en systeem therapie – ik heb in heel mijn opleiding psychologie van kleuren – vormen – en opbouw van een ontwerp gehad! dat is van het 3de middelbaar tot 19 jaar hé! het zit in mijn vingers !!!!
en daarna ben ik gewoon verder gegaan als autodidact en met mijn ass brein is dit toch op een ander niveau dan andere …
hoeveel ben je waard hé autodidact?
ik leer alles zelf, ik weet hoe ik het moet doen en ik ben er zo bedreven in, als het mij interesseert natuurlijk.
of het nu met mijn handen is of met mijn assbrein dat de HB op EQ vlak nog niet echt ten volle laat zien…
nee!
wij als kunstenaar zijn niet geschoold om foutloos te schrijven en foutloos te rekenen – het is een zeer technische aangelegenheid en heel praktisch gericht waar ik als 13 jarige al mee bezig was!
maar niemand ziet dat ik op jongen leeftijd al boeken las die mijn leeftijdgenootjes nog niet eens van dichtbij hadden gezien, niemand zag hoe ik studeerde en hoeveel bijles ik kreeg om echt foutloos te kunnen rekenen en schrijven – ook al heeft mijn brein daar minder goeie kronkels voor en dus ook een labeltje – jawel!
nu ik heb mezelf gemaakt wie ik ben, en ik ben daar trots op, maar nu is het echt het moment dat er – boter bij de vis – mag komen, want ja – ik ga nooit zo hard meer werken als voorheen.
ik heb een leven vol kennis, ervaring, wijsheid, intelligentie, certificaten – ja hoor maar daar hoor je nooit iets van – getuigschriften – en eindeloos veel trainingen!
alleen
ik doe het net iets anders dan de andere..
is dat dàn het probleem?
ik zal hier eens een stevige doordenker zetten, wie hier iets van kent die weet waarom ik dit beeld hier bij plaats!
amen!
2 uur opruimen
ja ik ben 2 uur aan het opruimen hier geweest!
alles van hooggevoeligheid en autisme is weg
alles van de vele zoektochten en gevechten is bijna weg
ik heb alleen de blogs van dieren bijgehouden van jaren geleden…
alleen de dieren…
en verder al mijn ass en hsp successen allemaal weg!
ik heb nu nog maar eens gezien hoeveel ik heb gedaan de afgelopen jaren en hoeveel, en hoeveel en hoeveel en hoeveel…
vermoeiend ben ik eigenlijk hahahaha…
ik ben nu nog druk bezig met 3 grote projecten naar buiten toe en een levens lange in mezelf …
eigenlijk is het goed geweest…
ons Fien is er overmorgen 5 maanden niet en onze kleine Rozie is bijna 2 maanden bij ons…
en het is echt een nieuwe wereld waarin we leven…
gek…
vandaag is het heel simpel!
ik ga met de edelstenen aan de slag – AARDING – is het thema
ik ga de nieuwsbrief voor de wandelclub in orde maken dat ik deze vandaag kan opsturen
en nu
poetsen! eerst poetsen…
de vloer met veel water en een zuiveringsritueel doen…
