Feestjes
een doordenkertje…
ik geniet soms meer na een feestje dan in het feestje zelf…
ook de gerechten die overgebleven zijn zijn soms lekkerder na het feestje dan tijdens het feestje…
ook de opruim kan soms fijner zijn voor mij na een feestje…
dankjewel voor deze uitdaging Zeswoordenverhaal feestje
https://www.youtube.com/watch?v=WMhP3pdcIp0
Danit ontdek deze morgen vroeg, het doet iets met me.
omdat ik maandag voormiddag zelf een crisis heb gehad.
een autistic burn out.
heel de voormiddag was ik de ergste stuiterbal van het heelal.
lang geleden dat ik nog zo diep ben geweest.
ik heb daardoor wel gevoeld wat ik moest ‘afgooien’ om mijn pure sensitiviteit weer zichzelf te laten zien.
doorgaan is voor mij toch iets waardoor ik mezelf onder gooi met aarde maar zelf niet meer instaat ben om van de zonnewarmte te genieten.
mijn andere diepe eigenheid, mijn hooggevoeligheid, mijn mediamieke eigenheid is er ook ééntje die ik aan de zon mag laten zien…
ik ben vandaag nog aan het bekomen van de heftige uitbarsting van maandag.
mijn lichaam is moe, mijn darmen zijn het nog aan het doorduwen en mijn maag heeft een leeg gevoel, er ligt niets meer op, alles weg.
dag, daaaaaaggggg
nee ik kan niet zeggen dat alle kwartjes zijn gevallen, maar gisteren was wel de dag waardoor ik beter mezelf heb kunnen herkennen.
het erkennen zal tijd vragen en ook niet!
ik heb gisteren mijn hele horoscoop gedetailleerd beluisterd en ben op mijn gat gevallen.
alles wat ik al wist over mezelf blijkt te kloppen, nu nog het herkennen en het erkennen en we kunnen weer veder.
Boogschutter in Neptunus.
wie er iets van kent, hoort de bel al rinkelen…
ja ik dus ook!
het is zo waardevol om dit in je leven eens te laten doen, ik kan Miranda echt aanraden.
en ik, ik ga verder, verder met dat wat ik goed kan en nog beter mijn talenten integreren en verder ontwikkelen in relaties…
Astrologie volgens Jung https://verkenjegeest.com/carl-jung-en-de-astrologie-in-de-psychoanalyse/
Via Miranda Molenaar
morgen ga ik naar Nederland, zit ik in het prachtige Schimmert en Wittem bij mijn Jungiaans therapeut.
en als je me vraagt waar ik nu sta?!
ik weet wat ik kan, en nu sta ik waar ik gisteren al niet meer stond!
met veel dank aan mijn lieve en krachtige ouders die heel wat doorstaan hebben maandag – ze hebben de volle laag gekregen –
met veel dank aan mijn fientje en fio die me toch steeds trouw blijven en me troosten met hun aanwezigheid
met veel dank aan mijn manen onze zoon, die meer en meer de spiegels draaien in de richting van mijn zon…
met veel dank aan Miranda, voor dat wat ik nu juist nodig had!
dankjewel Debby voor het gesprek van gisteren morgen!
dankjewel aan de sensitieve dame via fb die ik volg en me deze muziek ‘gaf’ vandaag!
dankjewel aan al mijn lezers,
dankjewel!
Wat me aan het veranderen is?
ik stelde me reflectie vragen in de douche, elke keer en laat het slechte mee wegspoelen en het goede daar ‘wrijf’ ik me mee in – knipoog –
– is dat Greta doet wat ze doet en ik er steeds de tranen in mijn ogen van krijg
– is dat mijn gezondheid zich wel weet recht te houden na een halve dag slapen en klier zwellingen in mijn keel van – te veel –
– is dat ik veel vertrouwen heb kunnen opbouwen in de afgelopen maanden en dit vertrouwen goed sterk is
– is dat ik mezelf beter en beter ken en dat ik bepaalde dingen veel beter kan dan ik had gedacht en beter en sneller beslissingen kan nemen – geschikt voor mij en niet geschikt voor mij – nee ik ga vandaag niet naar de cursus Lenormand kaarten leggen want ik kan het al – en het is er nu even de tijd niet voor, maar voor wie wil zal ik wel eens een kaartje leggen –
– is dat ik toch mijn eigen ritme heb gevonden in opstaan en slapengaan en dat mijn slaapkwaliteit erop vooruit gaat als ik als lichtwerker de ‘poort open zet’ en in de nacht doorwerk en ook de keuze maak om ze te sluiten in de nacht door met etherische oliën te werken.
– is dat ik me sterker en sterker begin te voelen en het rustiger kan nemen als ik dat wens – al is de druk van buiten af iets heel anders, daar verlangen ze dat ik een perfecte huismoeder ben en dat plaatje past echt niet bij mij – ik ga er ook niet meer in mee.
– is dat ik me durf kwetsbaar op te stellen – zelfs in ander mans ogen wat naïef waarschijnlijk – maar ik heb er lak aan omdat ik er over na hebt gedacht
– is dat ik veel beter kan voelen welke mensen bij me ‘passen’ en wie niet, en dat gewoon kan aanvaarden door het in het kader als zelfzorg te zien.
– is dat de zware moeilijke financiële jaren die we hebben gehad en waar we aandacht voor moeten hebben in de toekomst er zijn geweest nog een aandachtspunt zijn maar dat die niet mogen overheersen om – het leven – dat geleefd gaat worden en beleefd kan worden.
Ik heb vooral veel vertrouwen gekregen, ik trek me veel minder aan wat andere van me denken, ik weet wat ik kan en wat ik minder goed kan – de twijfels verdwijnen stelselmatig – en ondanks mijn gezondheidskwalen waar ik toch elke dag nog goed wat last van heb kan ik iets neerzetten, al is het wel eigenzinnig en met een autistische kwinkslag ik kan het!
En vooral NU is nu en vandaag schijnt de zon!
Ik dank het afgelopen jaar – ik ben niet alleen moeder geworden in die 7 jaar maar ook vrouw – ook al hebben ze net die hormonen afgenomen – en ben zeker meer mezelf geworden in die 7 jaar.
Op naar de 46 jaar…
ik heb mijn laptop nog maar een aantal maanden en de tabs worden glad.
blinkend op de e,d,i,o,n,a, en de rest dat begint ook al.
soms vraag ik me af – wat als ik met de laptop was geboren?
zoals onze zoon nu.
ik denk dat ik een nerd was geworden en zelf aan de slag ging met ontwerpen van spelletjes en zo van die dingen…
dat doe ik nog steeds, elke dag!
mijn man en zoon nemen mij nu mee op stap, en vorig weekend zag ik de zwaluwen nog boven onze tuin vliegen – de huiszwaluw – met hun leuk gekwetter en nu zijn ze weg!
zijn de zwaluwen er nog?
dàt was de eerste vraag die ik stelde aan mijn man als ik pas bevallen was en de eerste dag niet buiten kon zijn.
die dagen in het ziekenhuis was het verlangen zo groot om naar buiten te gaan. om naar hun vliegkunsten te kijken en hun gekwetter te beluisteren.
het was deze week 7 jaar geleden, dat onze zoon is geboren.
7 jaar al! – of nog maar – !
hij was in de 7de hemel met zijn 7 jaar, en ik had een ‘verrassing’ – voorzien en de dikke vriendjes van zijn klas van vroeger mee genomen op heuse eet en speeltocht.
we zijn de pizza hut in gedoken en we zijn naar superjump gegaan.
4 kinderen die bezweet in de auto zaten richting huis, en wij richting de tandarts.
hij had de tijd van zijn leven gehad en was toen gebotst tegen zijn beste vriend en bloeden dat hij deed…
ja dus, vliegen kan hij nog niet, ook niet op de trampolines – knipoog –
verdikt is – uitstel van verjaardagsfeestje van de grootouders vandaag – en nog wat verder recupereren van zijn goed gekneusde kaak en zijn flink beschadigde tong met een ferme snee erin.
genezen doet het, dat staat vast.
we hebben dus de afgelopen twee dagen samen geweest.
en ik ben helemaal plat gegaan.
ik ben gaan zitten en heb uren geslapen blijkbaar…
en deze nacht nog eens.
ik vroeg gisteren aan onze zoon;
zijn de zwaluwen er nog?
hij komt binnen en zegt…
nee ze zijn weg…
ja dacht ik, mijn herfst, wintertijd komt eraan, een tijd waar ik intens van kan genieten en heel intens verdrietig kan bij worden.
mijn gedachten bij de vlucht van de zwaluwen, in gevoel bij hun trek naar het zuiden…
waar de gierzwaluwen al zijn…
het leven kan zo simpel zijn!
soms heb je zo van die dagen, die alleen maar in het teken staan van kwetsbaarheid.
ik kom niet over zoals ik ben, als je met me praat en ik kan aan je – linken – dan kom ik meestal snel – ter zaken –
ja gelieve me hiervoor te excuseren…
ik weet het, en meestal ben ik dan zeker van mijn stuk en kom ik ‘ overruled ‘ over.
ik heb dan ook een – turbobrein – (dankjewel aan Mysig voor deze prachtige term ).
kortom dit weekend – gisteren meer bepaald – ben ik door zo ongewenst over te komen weer van mijn sokken geblazen.
ik heb mezelf verbaasd dat ik het kon, en ben te ver gegaan in de ‘associaties’ en mijn iets te overruled gedrag daarop.
met beelden en kaarten werken, ik doe dat vanaf nu intuitief, ik heb het geleerd, en tot zover de cursus kaartenleggen, het is niet mijn medium, het is te beperkend, ik weet te veel van de ‘rest’ en ben geen meeprater van dat wat ‘gehoord wenst te worden’.
confronterend en aanwezig ben ik dan, en dat weet ik heel goed!
dus ik heb het weggelegd en ga het daar laten waar het ligt!
ik kan het, en ik klasseer het meteen.
het was wat het was, ik heb mijn kwetsbaarste kant weer eens een knak gegeven.
maar goed!
vandaag is een andere dag.
al ben ik gisteren heel dicht met de neus tegen een grote dikke betonnen muur gekwakt, ik besef het maar al te goed wat ik heb gedaan en vooral wat ik weer eens niet heb gedaan – communiceren – en met mijn lichaam de juiste lichaamstaal heb uitgestraald.
ik weet dat mensen niet graag bij me zijn als ik me helemaal afsluit, zelfs geen mimiek laat zien als ik me niet veilig voel.
vertrouwen krijgen is een grote opdracht voor me, en als ik die niet meteen kan vinden is het uiterst vermoeiend en veel eisend.
dan ben ik alleen aanwezig en doe wat van me gevraagd is. en verder heb ik op dat moment een muur – een soort koker – waarin de oerknal zich afspeeld – maar buiten de koker er niets van te merken valt.
ja dan is het normaal dat dan mensen zich niet goed voelen bij mij.
prima, ik ben niet iedereens vriend, wat een geluk.
ik kan ook niet van ieder mens houden, u wel?
ok, ik ben dus van mijn sokken geblazen gisteren, voor iets waarvan ik weet dat ik zo overkom.
door mijn karakter, maar ook door mijn autisme.
en dat doet telkens toch meer pijn als ik dacht.
de laatste tijd kan ik het minder makkelijk over me heen laten rollen, omdat ik door mijn ‘werk’ meer en meer in contact komen met studies en dergelijke die me laten inzien dat wat ik – normaal – ben gaan noemen, niet normaal is!
ohh jee, dat is een confronterende bezigheid.
op alle vlak.
en jawel ook dit is het moment voor mij om dat ook eens in te gaan zien, er niet meer dieper op in te gaan, al is het wel pijnlijk moet ik zeggen.
zo las ik de blog van https://tistje.com/2019/09/15/waarom-mensen-met-autisme-vaak-oververmoeid-zijn-autisme-en-oververmoeidheid/ en las ik eerder deze week ook de blog van Mysig over vermoeidheid.
alleen deze morgen kon het doordringen en kwam alles van vroeger in beeld.
ik schreef een zeer kwetsbaar stukje
“Ik ween heel zelden, maar huilen doe ik heel veel innerlijk.
Deze morgen huilde ik innerlijk en weende ik zichtbaar, bij het lezen van vermoeidheid en autisme hebben.
Ik was meteen opnieuw dat kleine kind dat niets meer wist in de vroege morgen op de speelplaats van de school en gewoon bleef staren naar de bomen omdat ze mijn enige vaststaande bontgenoot doorheen heel de schooldag waren.
Het moest nog beginnen en ik was al hondsmoe…
Ik ben dat gewoon geworden.
Ik heb er cvs van gekregen en blijvende gezondheidsproblemen.
Ja daar hoort een minuut stilte bij en een grote traan..
Vandaag is een hele speciale dag ik voel het…”
omdat het soms gewoon F*cking moeilijk is om met autisme te leven!
dat kan je niet ontkennen, maar ook niet te lang bij stil staan.
Noot – op 14 dagen tijd zijn hier in de buurt 2 jongen meisjes uit het leven gestapt. we hebben de trein nog horen tuten en daarna allemaal sirenes, het was hier vlakbij… daarna een jong meisje die een ‘te sterk touw’ heeft gevonden en er nu niet meer is – ik heb het daar toch moeilijk mee, omdat we minder en minder laten zien wat het leven is als het is beleefd.
Ik heb vandaag nog niet veel gedaan, wat gefladderd en wat aangemodderd in alle stilte zonder een woord van iemand anders.
het verhaal dat in me speelt, is gehoord en ik lik mijn wonden.
zoals een kat dat kan en ik ga weer verder, vandaag en morgen en overmorgen.
focus op de mooie dingen, en de herfst.
en ja zoals – de gans – het zo mooi beschreef – op zulke dagen heb ik veel haast – om me beter in mijn vel te voelen… Ik heb haast – https://mooileven.org/ik-heb-haast-met-leven/?fbclid=IwAR0HS_gDUCSCkaZ-HZsl1ge8TrJNvyEJGVj3Bwy16D2O1-VNsNZ4UyrZ4D0
en nu
Ik ben erg blij met vandaag!
Ik heb gisteren de website die ik al had klaar gemaakt voor een breder publiek Inzicht en uitzicht methode
Gewoon omdat het tijd is om het te doen!
Nee eerlijk het komt waarschijnlijk omdat het volle oogstmaan is, ik ben weer heel actief met dingen van ‘vroeger’ die zijn gebleven dezer dagen van – innerlijke beslissingen nemen –
er zijn verschillende open mappen gesloten en een duidelijke strategie bepaald.
en dan gaan de sluizen open en begint het te stromen!
en nu ga ik met een vochtige doek verder kuisen!
innerlijk en uiterlijk kuisen!
En even genieten van Bart Peters in Nieuwe feiten – Nieuwe feiten
Tot in de week…
is schrijven werken?!
voor mij is schrijven niet werken, al is het heel intens en zeer tijd rovend meestal.
ondertussen gaan de technieken verder en het is snel en zeker flitsend!
hoe je ook draait of keert, de technologie laat ons toe om in beeld te komen en iets neer te zetten voor net die mensen die je graag wenst dat ze het te zien krijgen!
ik ben een facebook werker, facebook is al lang niet meer een plaatsjes gaper voor mij. het is ook al lang geen plezier voor mij, nee vanaf 2018 is het elke dag werken via fb!
mijn forum – autisme in beeld groeit echt wel zeer goed aan op nog geen jaar tijd – en dat vraagt veel aandacht en toewijding.
nu ook linkdin waar ik als ik zie ook alles ‘netjes’ in orde heb gebracht…
omdat ik de raad opvolg van de kleurrijkste schrijfcoach van Nederland…
dus done!
maar wat ik niet in orde kreeg was facebook live! ik kon niet vanaf mijn nieuwe pc met camera live op facebook!
lastig omdat ik straks graag dat medium wil gaan uitbouwen!
in plaats van de ebook, live dagboeken over de zelfde onderwerpen als ik in een ebook had geschreven…
ik moet het hebben van mensen die me al eens ‘gezien’ hebben, en ik heb graag gerichte vragen, en dat heb je dus niet als je schrijft, dan moet je wachten tot je het hebt geschreven voor je reactie krijgt, hmmm ik wenste daar al lang verandering in te brengen.
ik ben al uren zoet geweest om dat voor elkaar te krijgen, en vandaag dacht ik er niet over na en ging ik – de nieuwste versie van G chroom installeren.
plots lukte stap één, en ik was op weg, ik heb de reis van Trial-and-error, en ik was op weg, ik heb de reis van, om uiteindelijk alles eraf te zwieren en er terug op te laden!
fb eraf, mijn blogs eraf, website eraf en helemaal weer opnieuw beginnen!
ik ben er nu 3 uur mee bezig geweest en het is dus GELUKT !
ik zal je zeggen, je instellingen van fb moeten up to date zijn, en dan gaat het als je eerst 1 en dan 2 en dan 3 en dan 4 en dan 5 en dan 6 en dan 7 …
hebt gedaan!
ohhhhh wat ben ik blij! echt blij!
en nu kan ik aan mijn reis beginnen! ik heb voorbeelden genoeg gezien, ik heb gezien hoe andere het doen en ga dus van een heel klein beetje ervaring naar meer en meer ervaring opdoen!
yes yes yes!
morgen heb ik nog 5x les Lenormand kaarten leggen, overmorgen heb ik een leuke westie verjaardag – ons Fien is 8 jaar bij ons in huis – en heb ik met onze kraamzorg afgesproken! dinsdag moet ik naar de vdab om te kijken of ik een opleiding kan volgen voor ergotherapeut en donderdag ga ik op trainingtraject bij Lieve Van Weddingen…
en dan jawel dan start!
dan schrijf ik niet alleen maar ga ik ook inspireren!
op naar IN BEELD
wat een fijne dag vandaag, heerlijk!
