Auteur: Esther Cuyvers

Gisteren maakte ik iets heel bijzonders mee…

Eddy is gevonden en terug thuis…
Ja het is ongelofelijk Eddy is gevonden en terug thuis…

allé eigenlijk is het zo, Eddy is 14 dagen weg geweest, ik heb voor het eerst in mijn leven met een vermiste kat contact kunnen maken en heb hulp gekregen van ons Florijn.

het is een reis geweest in mijn ‘nieuwe maar gekende wereld’ .

ik heb elke avond gevraagd aan ons Florijn om me te helpen om Eddy te helpen maar vooral te ondersteunen voor menselijk gevaar, en ik heb aan ons Florijn gevraagd om hem de weg te wijzen naar huis.

Het was dus niet makkelijk, ook omdat het nieuw is om met ‘dieren’ te werken.
In mijn gevoel is er niet echt een verschil van energie alleen het communiceren werk compleet via beelden, je kan niets verbaal zeggen, er moet altijd een duidelijk en helder beeld bij zijn & je moet het levend dier eerst ‘leren kennen’ op energetisch vlak – kan het dier dit wel volgen & vooral aanvaard het dier mijn energie en communicatie.

Eddy wel, Lily niet – ja ik kon geen contact maken met Lily ook niet door veel te oefenen, en toen plots als ik in de auto zat daar was ze ineens en ik zag meteen ook waarom het niet meer nodig was dat ik contact met haar had – ze is daar waar ze het goed heeft – Lily een heel eigenzinnige speelse en – het is al lang goed zo – kattin .

Maar Eddy, die heeft dagenlang op de dool geweest om zijn thuis te vinden, en dan heb ik ons Florijn erbij gehaald, 1 om hem mentaal te ondersteunen en om hem mee te helpen zijn thuis terug te vinden.
Toen me dat misschien ging lukken, heb ik een andere ‘strategie’ uitgesponnen samen met ons Florijn en we hebben samen een ‘goed gezin’ uitgezocht die contact met ons zouden opnemen.

Gisteren avond, ik moest en zou achter de pc blijven zitten, ik kreeg het er van op mijn heupen, maar ik deed het. Gisteren een hele dag heb ik precies ‘gedwongen’ met fb bezig geweest, zeer speciaal die hardnekkigheid.
Net op het moment dat ik al een aantal keer dacht – wat zit ik hier in godsnaam nog te doen?!

Floep een foto van Eddy, in een seconde wist ik waarom ik aan de pc zat, ik wist meteen wat me te doen stond en ik WIST het gewoon…

Wouw mannekes was me dat even verschieten.
Ik kreeg meteen bevestiging met alles wat kon recht komen aan mijn lichaam en een drive van erkenning, herkenning en meteen de tranen in mijn ogen en ik riep – Eddy is gevonden! –

Eddy is gevonden!

en echt, ik kreeg zo heldere beelden van Els en Stien, ik wist perfect wat ze aan het doen waren en wat ik moest doen!

wouw wat was dat!

Wat was dat!
wat was dat!

als ik niet wist wat wat het allemaal was en waarom het allemaal gebeurde had ik er zeker schrik van gekregen, zoals zo dikwijls al in mijn leven.

dit is nu heel bewust gebeurd, met goede afloop, en dat is voor mij ook de eerste keer in mijn leven dat ik dit mag en kan meemaken – dankjewel Florijn – om me te helpen – Eddy mee te zoeken.

ergens ben ik nog steeds zo verdrietig dat ons Fien er niet meer is, maar ik ben zo dankbaar dat ze nu net voor haar verjaardag van zondag – ze ging 9 geworden zijn – me dit nog heeft laten beleven.

sinds 9 maart is mijn even zo erg veranderd, mijn god hoe is het mogelijk, ik ben zo enorm dankbaar voor alles wat er is gebeurd…

Eddy is terug!
mijn lieve god wat is dit een mooi verhaal.

Ons Florijn – de eerste foto – 🙏😍⭐️🌟✨
En Eddy gisteren…

enig idee hoe dankbaar ik vandaag ben?!🙏🙏🙏

gisteren dacht ik;
dju wat een – puntje – puntje – puntje – dag, het gevoel alsof de tijd tussen mijn vingers door is gegleden en ik niks heb gedaan.
NIKS
ik stond op rond 6 uur en begon te zorgen, zorgen voor de man de zoon, mijn vader kwam, ging als een gek opruimen, ging met de manden was sleuren om ze te verstoppen, ging zorgen voor dit en dat en ondertussen wat poetsen omdat de vloeropmeter moest komen.
ik moest nog taken doen op FB en ben in chat gegaan met ongeveer 4 vrienden om ze – een hart onder de riem te steken –
ik moest nog even dit en dat doen – pc werk – fb werk – linkedin werk – en blog werk en dan ook nog …
ik vergat te eten, ik vergat wat ik moest vertellen en wist mijn woorden niet meer te vinden…
ik dacht – alweer Another Day In Paradise ?! –

toen mijn vader hier was kon ik alweer niet meer op mijn woorden komen en gaf mijn hersenpan aan – TUUUUUUUUUT – efkes niks vertellen…

en toch had ik toen ik voor de tv naar Springwatch aan het kijken was – eigenlijk in stress omdat de zoon te laat in bed zat – dacht ik
– was is het dit nu?!

Was het dit nu?!

ik voel me al een paar weken relaxt – ja ik kan opnieuw een hele dag – op mijn woorden komen –
ik kan me rustig blijven voelen heel de dag lang – en niet in pieken leven die ik moeilijk kon opvangen –
ik kan mijn lijstje rustig afwerken
ik kan – de dingen – laten liggen en er geen schuldgevoel aan overhouden
ik kan zeggen, nu ga ik even zitten – en niet dat alleen maar houden voor in het weekend – op een goed moment –
ik kan nu gewoon even aan NIKS denken en niet meteen beginnen te analyseren
ik kan nu gewoon zijn, jawel ik kan het allemaal aanvaarden en ik merk dat ik geen schrik heb, totaal niet en dat ik gecentreerd kan blijven bij de crisissen hier in huis door zoon en man die in elkaars haren zitten – ik kan zelfs denken, laat maar even ik ga straks wel het vuurtje blussen!

ik kan dat!
IK KAN DAT NU
NU !

maar weet je hoe lang dat geleden is?!
vanaf november 2010!

VANAF november 2010
VANAF november 2010
ja vanaf toen – want vanaf toen ben ik zwanger geworden…

JA VANAF TOEN!

dat is 10 jaar he,
& voordien heb ik ook al heel wat gehad op gezondheidsvlak en heel wat langdurige trouble in paradise op gezondheidsvlak, cvs met een half jaar reva in Pellenberg met nu nog steeds een blijvende nasleep & lees vanaf mijn 30ste elk jaar een operatie en bijna 2 jaar vruchtbaarheidsbehandelingen, met misgelopen zwangerschappen…

in tussentijd hebben we elke 50 eurocent in twee gebeten hebben de stress die dat met zich meebrengt gedragen als een de Mount Everest op onze rug.
we deden het, en we hebben het overleefd!

ik dacht gisteren
F*ck wat een dag, ik heb niet eens de tijd om wat – te fladderen –
ik had het gevoel dat de tijd als mooi droog fijn zand door mijn handen is gegleden…

Ik moest heel erg lachen met de beelden van de bevers, als ze gevaar zien maar zeker horen geven ze een harde klap met hun staart op het water en duiken ze onder water de burcht in.
Ik dacht aan de kippen die plots vlak bij me hun alarmkreten lieten horen en ik zo verwonderd er zat naar te luisteren omdat ik dat kippen nooit had horen doen.

mijn man zei tegen mij – ik heb niet het gevoel dat er zo weinig is gebeurd hier thuis –

OHHHHHH dacht ik – zou dit nu een normaal ritme zijn?
is dit het nieuwe normaal voor mij?!

ja waarschijnlijk wel?!
heel waarschijnlijk wel…

ik heb het gevoel dat ik tot stilstand kom, ik heb het gevoel dat dit een ‘luxe leventje is’ en voel me met de dag beter en beter worden, ja het is goed zo…

maar misschien is dit gewoon – normaal –

ik lag gisteren in bed en dacht…
mevrouwtje – dit heb je maar eens goed gedaan!
yes yes yes
het was een Another Day In Paradise

Maar waarom schrijf ik dit nu?

in mijn vriendenkring hebben veel vrouwen het moeilijk – de beginnende 40gers en de halverwegen 40gers .
nu hebben die het moeilijk omdat er gigantisch veel van hen verwacht wordt en ze maar blijven doorgaan zonder even stil te staan.
nu krijgen ze die stressdruk ook thuis en niet alleen op het werk. vluchten is niet meer mogelijk.
de vicieuze cirkels worden nu uitvergroot en dwingen de meeste tot zelf reflectie.

en dat dat zijn we niet gewoon!
dat is zo moeilijk…

en kijk, het is niet omdat je het moeilijk hebt, dat je niet kan komen tot een gegronde oplossing en een uitkomst die U een meerwaarde geeft in je hele komende leven.

nee makkelijk is het niet, nee op 2 weken gaat dit niet, het vraagt jaren werk en jaren inzet en jaren…

maar sta eens even stil en ga na …

https://www.facebook.com/BcLandschapDeLiereman/

Eerst een hele grote brand in het grootste en één van de oudste natuurgebieden in onze streek.

Nu dit…

kan er iemand me zeggen wat er aan de hand is!

mijn hart bloed…

wat hebben we hier te leren?

en waarom deze plaats?

…

De vogels hebben allemaal een ei gelegd.

Het zangconcert is in de morgen veel minder intens dan een paar weken geleden.
Ik heb er dit jaar extra van genoten.

Ik neem deze dagen extra ‘afscheid’ van de dingen voor – vanaf februari 2018 – en ga nu mijn volledige energie steken in dat wat afgelopen coronatijd ontstond maar in gedachten al een paar maanden bezig was.

Het voelt als een compleet nieuw begin, maar ik kan heel mijn rugzak meenemen en verder bouwen op dat wat ik al gedaan heb.

Ik heb mijn fundament, mijn muren staan er zit een dak op mijn huis, ik heb alleen de ramen vervangen en er gaan nieuwe in komen.

Het voelt wel dat dit echt – de laatste fase is – ik blijf hierbij.
50 gaan worden binnen 3.5 jaar doet toch iets met een mens.

Ergens weet ik ook, ik ben van 2005 bezig met dàt waar ik nu weer naar toe trek – de natuur – de beleving – de energetische holistische waarde van de natuur – .
Toen was er veel – natuurstudie – natuurobservatie – natuurbeleving en natuureducatie – waar ik 10 jaar heb in gewerkt.

Daarna ben ik zelf de dieperik in gedoken en er is uitgekomen dat ik een asperger ben en dat ik niet alleen ben. Maar vooral is er zelfkennis en bewustwording gekomen.

Nog zoveel andere dingen die ik in – de nieuwe levenstijd – niet meer moet overwinnen zoals de menopauze – yes die is al achter de rug.
Er zijn wel nu lichaamsvaardigheden ‘vaardigheden’ die ik nu goed moet trainen om de andere te compenseren. Mijn zicht dat zich nu manifesteert door cataract is nu heel bewust aanwezig.
Daardoor ben ik in een andere fase beland en ga ik het – voelen – helemaal exploreren.

Nee niet gaan masseren, ik ben niet iemand die zo menslievend is dat ik mijn handen daarvoor ga gebruiken.
Ik ben een liefhebber van – het leven op aarde die geen of te beperkt een stem hebben in onze maatschappij, dus daar ga ik voor werken, met mijn handen, al mijn zintuigen, mijn ziel en mijn hart.

Nu komen daar een bijzondere vriendin bij en onze kinderen, maar vooral iets wat toch nog nieuw is – paarden – en andere dieren in de toekomst.

Dàt is dus mijn toekomst!

Voelen, holistisch kijken naar het leven, de natuur en heel zeker de dieren.
Dieren en daarna pas de mensen, die gaan de hoofdrol spelen in mijn aankomende levensfase.

Ja idd.
Ik ga er alles voor geven dat het leven dat de mens niet kan horen maar wel voelen een stem krijgt en een beter leven krijgt.

Dàt is mijn levensmissie in mijn nieuwe levensfase.

en dat kan ik doen tot ik overga in een andere energie!

eigenlijk is het raar, voor andere een talisman en of een gepersonaliseerde mala maken gaat eigenlijk ‘vanzelf’ maar voor mezelf dat doen is iets anders…

ik heb een vraag aan jullie, jullie die me kennen!
– wat zou je me toewensen om nog te versterken?
– wat zou je me zeggen om nog te bekrachtigen?
– wat zou je me nog wensen?

je mag ook gewoon een kleur zeggen,
ik zie Esther in
rood
oranje
geel
groen
lichtblauw
donkerblauw
paars

lichtroos
bruin
zwart
wit
???

zeg het me, zo kan ik voor mezelf een mala maken…

ergens zit ik toch met iets.

ik voel dat de mensen in deze tijd toch alles ‘extra’ ervaren.
het is alsof alles uitvergroot is geworden en mensen echt veel meer moeite hebben om het realisme van elke dag nog te kunnen zien, voelen en ervaren.

ergens is de empathie zeer groot, maar het ‘overleven’ echt nog belangrijker geworden voor vele van ons en daar verliezen we empathie.

het wordt allemaal wat – op de spits gedreven – voel ik.

sommige mensen gaan zich focussen op wat – ze niet leuk vinden –
sommige mensen gaan zich focussen op de kleine en minder goeie kantjes van iemand en soms van iedereen.
sommige mensen kennen minder grenzen van ‘fatsoen’…

veel mensen komen nu in contact met zichzelf door ziek te worden en worden getroffen door bijhorende ziekten die soms wel ernstig zijn en zelf levens bedreigend zijn.

veel mensen komen nu in contact met hun kwetsbaarheid, en dat is lastig.
heel lastig, voor sommige mensen kunnen dit niet zo goed ‘behappen’ en hebben te weinig kanalen om op verhaal te kunnen komen.

in de laatste 2 weken heb ik persoonlijk mogen ervaren dat het gedrag van mensen extremer is geworden.
– mensen die zomaar een val zetten, een dier vangen die thuis heel erg wordt gemist
– mensen die zo maar gewoon een beeld uit een bos halen van een kunstenaar
– mensen die proberen vol te houden met thuisonderwijs en hun werk te combineren

het wordt allemaal op de spits gedreven in de laatste weken…

onze mentale veerkracht wordt op de proef gesteld.

die veerkracht die hebben we zo erg nodig om weer verder te gaan!

iemand blijven motiveren om te blijven verder gaan als de ‘rek al wat barsten vertoond’ is misschien niet zo een goed idee…

we leven in een wereld waarin we nog even gaan in blijven leven.
het nieuwe normaal is een ander sociaal gedrag aanleren en dit ook naar elkaar toe gaan respecteren.

het nieuwe normaal!
iedereen zal er aan moeten wennen.

en dàt dàt vraagt tijd, zelfinzicht en zelfkennis.

waarom mensen doen wat ze moeten doen en waarom mensen niet doen wat ze moeten doen, hangt echt af van ‘hoe’ de mens als individu in het levens staat en wat hij al heeft meegemaakt.

iemand die zijn auto als heilig gaat beschouwen ziet nu plots dat de katten er wel eens op gaan zitten en nu gaat dit probleem zo uitvergroot worden – tussen de 4 muren – dat de handelingen op dat – ogenschijnlijk probleem – ineens een maatschappelijk probleem gaat worden.

waarom?

iemand die in een bos gaat wandelen en denkt dat alles wat daar in staat gewoon er – staat om meegenomen – te worden die mens staat er misschien niet bij stil dat dat beeld door een kunstenaar is gemaakt en dus een waarde heeft, niet alleen voor de mens achter het beeld – de maker – maar ook voor het bos waar het stond.

waarom?

iemand die heel erg geloofd in iemand die hen vertelt dat hij/zij een vreselijke ziekte kan genezen met dat wat – niet kan – in het stadium van de aanwezige ziekte, kan door blind geloof voor ernstige en onomkeerbare beslissingen staan en deze ook ondergaan.

waarom?

iemand in het begin van de crisis een adoptie dier heeft ‘gekocht’ met de intentie om het na de corona – gewoon terug te brengen – naar het adoptie centrum.

waarom?

waarom doe we wat we doen, en doen we vooral wat we niet moeten doen.

waarom denken we dit en waarom handelen we ernaar?

waarom;
kijken we achteloos als een bende ‘schaapjes’ naar de alarmerende economische cijfers die op ons af gaan komen en zoveel jobverlies.
waarom;
kijken we naar dieren alsof het gebruiksvoorwerpen zijn die we na de corona crisis gewoon terug brengen?
waarom;
kijken we vanuit onze zetel naar de wereld en denken – het is daar en niet hier?
waarom?
zitten vele mensen op met psychische en fysische problemen thuis te – kniezen – en hebben geen financiële middelen om degelijke hulp te krijgen.
&
waarom?
waardoor?
hoe komt het?

puntje puntje puntje…

het menselijk gedrag is een zeer boeiend gegeven.

sommige mensen hebben deze tijd zo nuttig gebruik om een vernieuwde toekomst uit te zetten.

vernieuwing geeft je iets – meestal zit dat net in de – omgang van mensen naar mensen en in veel gevallen van mens naar dier.

maar het zit vooral in hoe jij in het leven staat.

waar ben jij sterk in?

dàt is een sleutel waarmee je veerkracht gaat opbouwen!
dàt en zeker de zelfzorg.

wees mild voor jezelf en de andere
ook voor onze dieren!

wist je dat?
nee waarschijnlijk niet…

deze morgen deed ik de brievenbus open en vond een prachtige brief 😍😘🦄

een brief die zowel helend werkte voor de schrijver, als helend werkt voor mij – en mijn werk –

dankjewel prachtige vrouw die achter deze brief zit…

ik ben voltijds sinds 2017 bewuster en inzichtelijk, wetenschappelijk bezig met intuïtieve ontwikkeling, ik ben begonnen daar waar ik moest gaan staan 8 december 2016 en sprak toen de gevleugelde woorden – die ik hier niet ga herhalen – 🙏😍😘

kortom ik ben begonnen met ziel kinderen, overgegaan in Engelen en dan begonnen aan intuïtieve ontwikkeling.

even andersom gewerkt, met de vraag – wat ik kan, waar komt dat vandaan?

in het voorjaar 2017 begon ik boeken te lezen over engelen van Lorna Byrne – op aanraden van mijn vriendin Peggy.

Ik schreef er meteen 2 trainingen over – waar ik niet mee heb gedaan tot hiertoe…

ik ging van de engelen verder zoeken naar het antwoord – waar komt dat vandaan, wat ik kan en wat ik voel?

ik kwam uit bij de Silva methode.
Ik las mijn bijbel, en schreef er een training over – een cursus intuïtie was geboren en in oktober 2018 zaten we met een paar vrouwen rond de tafel.

start cursus intuïtie na veel over en weer chatten om een juiste datum te pakken te krijgen…

kortom, daardoor is het ook mis gelopen, zelfs met een aantal mensen is het niet gelukt om op regelmatige basis bij elkaar te komen, en voor mij is dat als training gever niet echt leuk te noemen… ik heb het toen losgelaten en gedacht –
het komt nog wel eens van pas…

— ik ben nog intenser gaan uitzoeken en in de Jungiaanse therapie echt mogen ervaren – van waar dat het komt – dat wat ik kan. dus ondertussen weet ik al veel meer over intuïtieve ontwikkeling en het gebruik ervan. —

ok terug naar oktober 2018 – de eerste ‘les’ krijgen de deelnemers een koffertje met verschillende opdrachten, en een kaartje.

Dàt kaartje is nu afgelopen weken aan gekomen en er is van alles achter de schermen gebeurd…

Het heeft veel te weeg gebracht bij de deelnemers van toen…
Een leuke ontmoeting met henzelf en zeker een helende les in zelfkracht, zelfkennis en zeker in vooruitgang…

Deze morgen heb ik de eer om een brief te mogen lezen, ik kan zelfs niet wachten en scheur hem voorzichtig open…

er staat op geschreven;
“dankjewel voor het kaartje, dankjewel voor de bewust maker” ❤️

weet je wat het is?!
ik die heel heel dikwijls twijfel aan mijn werk, heb gisteren en vandaag mogen ervaren dat wat ik kan met mijn intuïtief vermogen – via channeling – en wat ik heb gedaan in het ‘lesgeven’ over intuïtie toch – het verschil kan maken voor mensen.

en dàt is nu zo duidelijk geworden de laatste maanden dat ik nu nog een stap verder ga en ook met dieren ga leren werken.
– ja mijn hart maakt een sprongetje als ik het schrijf.

wist je dat?
nee, dan weet je het nu wel 😇😉😘

ik ben een ‘bewust maker’ ik maak dàt in je wakker waar jij veel aan gaat hebben.

ik ken het ik gebruik het, vanaf mijn geboorte al, en nu zet ik het heel bewust en doorleefd in, voor mens en dier…

Dàt doet deugd dat doet deugd…

Dankjewel briefschrijfster!
en aan de andere deelnemers, vandaag en morgen maak ik werk van jullie kaartjes!
zoals beloofd!
❤️🙏😍

mijn opslag is vol, laat WP weten.

ja ik moet hier ook opruimen, en ik heb er geen zin in…

ik weet het, ineens doe ik het dan toch…

maar nu even niet.

dus geen foto’s meer

vanaf volgende maand weer wel, en weer een opgeruimde blog – al gaan jullie als lezer er niks van zien…

ergens zit ik weer te veel op de pc, dju…

ik moet zeggen, in mijn hoofd is het verwarrend, ik wil alles tegelijkertijd en tegelijkertijd ook niets…

hmmmm

dan begin ik me te focussen op mijn zintuigen.

nu staan de Robinia’s in bloei, je weet wel de valse accacia’s, ohhhh altijd een mijlpaal in het jaar voor mij.

toen ik zwanger was van onze zoon, ging ik elke dag ‘snuffelen’ aan de bomen die in onze straat staan. die bloesems hingen hoog, nu gisteren heb ik lage bloesems ontdekt en ik rij er speciaal voor om om ze te ruiken…

ik heb er ééntje in mijn dagboek gestoken – het doet me denken aan toen ik jong was nog kind toen we in Spanje – Torrevieja – naar het huisje gingen – met de auto met de paasvakantie – en toen de lucht daar zwanger was van robinia – ik kreeg toen een soort – geurdoosje – die ik zo goed had weggestopt als een soort schat – dat ik het nooit meer terug gevonden heb…

ja jongens hoe lekker is deze geur, hmmmm heerlijk!

• trouwens nu we het toch over bomen hebben, ik heb echt een voorkeur voor pioniers – volgens mij is dit geen toeval?!

veel liefs

en een heel fijn weekend gewenst

en wie zijn neus wil gebruiken – https://pixabay.com/nl/photos/acacia-bloei-lente-3417061/

en dan voel ik – ik leef zo graag –

dju,
ik ga moeten opletten dat ik niet blijf hangen in deze dualiteit…
ik vind namelijk dat ‘de mens’ nu op dit moment dingen doet die ik niet meer kan aanvaarden en grofweg niet meer geloof…

nee, de kattenvanger is geen martervanger – omdat je een marter niet vangt in een ‘vangkooi’ maar wel gewone huis katten en dat is zijn intentie natuurlijk.
nee de kattenvanger is een wolf in schapenvacht en ik er eigenlijk weer ben ingetrapt – ja ik wil niet geloven dat mensen slechte intenties kunnen hebben – idd idd idd…

nee, de mondmaskers zijn niet de juiste bescherming voor het corona virus!
ik vraag me af wat moet je met een masker tijdens het daten en tijdens de ‘ontmoete ééndagsvlieg’ in de bedden van mensen – omdat er nog nooit zoveel – bij elkaar gekomen is – als nu in deze tijden… – huidhonger – heet dat…

nee, het is een kei goed seizoen om de plantjes te laten groeien en de vrieskoude heeft geen invloed gehad op de bloesems nee de prijzen van de groenten en fruit moeten helemaal niet naar omhoog, omdat – ja idd er is wat te weinig grond water – idd maar dat moeten we gewoon gewoon worden – daarom betalen we ons nu al blauw aan verse groeten en fruit…

hoe ist in godsnaam mogelijk!!!!

nee, niet iedereen is begaan met elkaar, gisteren heb ik veel jonge mensen gezien die samen in een auto aan het rondrijden waren – maar ze behoren zeer waarschijnlijk niet tot de risicogroep – ?! – sociaal perspectief nodig – noemen ze dat…

nee, de mensen nu zijn zo geagiteerd dat er slachtoffers vallen en die slachtoffers die bekopen het met hun leven, omdat mensen die niet echt goed in hun vel zitten en nu te veel stress ervaren maar er zich niet bewust van zijn nu gaan ‘vitten’ om alles en net daar weer de ‘weerloze’ het slachtoffer van is en gaat worden.

NU moet ik opletten!

omdat de media scherper wordt, de dualiteit in de media zichtbaarder is dan een week geleden.

en dat komt door dat – iedereen af ziet – IEDEREEN zowel arm en rijk, jong en oud…

ja, en dat is zo lastig!
zo lastig…

mensen doen rare dingen als ze altijd – in hun kot – moeten blijven hoor…
mensen die niet gewoon zijn van ‘op zichzelf’ aangewezen te zijn gaan kijken – wat ze kunnen elimineren – fysiek en mentaal – om het voor hun ‘dragelijk’ te maken.

oordelen, en vooroordelen en slachtofferrollen worden nu in de media uitvergroot…
– de jongere generatie is het slachtoffer van de oudere generatie, op economisch vlak —- mende da nu?
– ja we zorgen heel goed voor elkaar, maar in mijne hof draai ik de nek om van de kat die op mijne pas gewassen auto een pootje zet… — meende da nu?
– ja er dreigt een tekort aan mondmaskers – ja omdat we niet blijvend hebben geïnvesteerd in beschermingsmateriaal uit ‘eigen bodem – ge weet wel – de keukens gemaakt in België – straks hopelijk ook – ons beschermingsmateriaal gemaakt door -vluchtelingen die aanschuiven bij de dagdagelijkse voedselbedeling in een vrijliggers organisatie in Apen – in België.

mijn maag draait om, mijn hart is aan het bloeden en ik merk dat ik stilaan innerlijk woest aan het worden ben – hoe de mens met een kluitje in het riet – wordt gestuurd…

NEEEEEE
we hebben niets geleerd!
het was te kort deze leertijd!
VEEL TE KORT!

kinderen krijgen corona idd, ze krijgen er diarree van. en als ze hun handen niet wassen achteraf hebben de juffen, de meesters en de ouders en grootouders – in het beste geval – anders de ‘opvoeders’ het dus ook zitten – ja van de shit kan je dus ziek worden, zelfs dodelijk ziek – wie had dat ooit gedacht…

ge kunt corona dus niet wegspoelen…

ja
idd, ik weet wat ge nu denk!

Esther
ga je niet te ver in heel de zaak?

– want ge kunt het niet bewijzen dat de katten vanger – alia’s de mater lokker – de katten een kopje kleiner maakt!
– want ge kunt het niet bewijzen dat die die je ziet op tv en op de radio – echt last heeft van oordelen – vooroordelen – en zichzelf in een slachtofferrol ziet omdat zijn 3 kinderen te veel aan zijn oren zagen en hij niet meer NEE kan zeggen tegen zijn – verwachtingen die hij als ouder en professor moet invullen… ge kent hem niet dus zwijg dan liever – dhu – Esther Cuyvers !!!
– want ge kunt het niet bewijzen dat…
& dat
& dat
& dat…

NEE
ik kan het idd niet…

dit zegt meer over mezelf dan over alles wat ik hierboven heb geschreven.

iets zegt me wel iets
– vaarwel meningsuiting !
– vaarwel kritische kijk op de dingen die er zich niet zichtbaar afspelen
– welkom psychische problemen, in alle maten en gewichten
– welkom aan de meest gekke – Trump ideologie – in heel de wereld

we gaan nog naar wat erger…

de mens kan zijn lessen trekken, maar dan moet er een draagvlak zijn, die mis ik, er is intrinsiek niet genoeg draagvlak, dus – ben je eraan voor al de moeite…

maar één ding vergeet ik niet, daarvoor ben ik hier – ik ben kritisch maar ook zeer maatschappelijk gevoelig .
en dit is de dualiteit waar ik – nooit mee zal kunnen leven – maar wel kan beschrijven.

die boosheid die ik nu al een aantal dagen voel – MENSEN GA NU EENS DIE LESSEN LEREN – die zit tot in mijn strot gebald in een vuist – ik moet opletten dat ik met mijn woorden niet iemand – knock down – sla, want dat lost niks op…

maar ik weet wel dat ik elke dag mijn handen tegen mijn hoofd sla en zeg

– HOE IST MOGELIJK! –
DHU !!!!

en dan denk ik
– ik ben benieuwd wat me deze tijd gaat geven – en niet alleen mijzelf, ook de andere en zeker ook de dieren die leven in onze natuur…

en dan voel ik – ik leef zo graag – voor u en u en u en u – en zeker voor mezelf…