soms gebeurd het!
je zit al een aantal maanden op een spoor…
je denk aan samen…
je zet iets op….
omdat je denkt – niet meer alleen –
je gaat wel alleen, en je beleefd dat alleen ook gaat, zelfs kracht geeft…
je gaat alleen maar wel met de juiste steun!
een steun van vlees en bloed…
en dat is alleen, alleen maar wel met een zacht welzijns kussen dicht bij je en een dekentje van wijsheid over je.
dan ga je op trainingsdag
je gaat voor een antwoord
even later krijg je het antwoord
je bent ook hier weer niet alleen
en dan beslis je
ik ga toch alleen
en later samen
maar eerst alleen!
en dan kom je thuis
je slaapt die nacht echt minder goed
je staat op, je begint de reis – de aanpassingen – de oefeningen in te vullen en aan te vullen –
de aanpassingen zetten zich door
je gaat opruimen, je gaat opruimen en blijft opruimen
de stapstenen die je hebt aangelegd liggen achter je
je gaat de stapstenen hergebruiken ze meer op maat maken en weer voor je aanleggen
om op nieuw op te stappen
en dan krijg je een ommezwaai
nee niet zomaar
maar gewoon
omdat je jarig bent
geweest
en nu weet
nu is het tijd
om te vertrekken
met dat wat je hebt en wat je bent…
