Ik hoorde vorige week de woorden ‘ en wat doe je voor jezelf?’
‘Waar blijft de zelfzorg?’
Ik moest zo ineens heel zenuwachtig lachen, dat doe ik als ze me een immens grote spiegel voor me houden, lachen van herkenning in de negatieve zin.
Oei, ja daar zat ik dan, vermoeidheid doet me eten en eten laat me bij de diëtiste zitten ook al weet ik heel goed wat ik moet doen en wat zeker niet…
Daar zat ik dan en ze schreef op,
in de morgen gaat het goed, je kiest goed
in de middag sla je over, dat kan beter
om 16 uur ga je van de honger naar alles grijpen
en dan, puntje puntje puntje…
Ja idd, voor mij is de dag altijd te kort en als ik dan ineens in de auto zit om de zoon te gaan halen merk ik dat ik ‘de middag’ niet heb gegeten en krijg ik grote ‘honger’ en dan…
Ja ik dacht dat een boek schrijven aan zelfzorg doen was, ik dacht dat de uren waarop ik ‘op mijn gemakske’ wel is waar tegen de tijd van de schooluren eten maakte zelfzorg was, ik dacht…
Maar nee, ik hoorde andere dingen, daar
was niets bij van hierboven, zelfs dat wat ik doe om 5 uur in de morgen
opstaan schrijven tot 7 uur en dan beginnen aan het altijd blijven
durende huishouden is voor mij toch wel echt belastend, ook omdat ‘het
huishouden’ voor mij nog steeds een verschrikkelijk werk is, ik kan me
er nog steeds niet in vinden en het kost me idd hopen energie…
–
ik weet ook waarom hoor, en ja je zal nu zeggen bofkont dat je het mag
doen, dan heb je misschien wel gelijk, in uw geval, ik kan dat
begrijpen.
Wat is dan zelfzorg?
Vroeg ik me af?
Wat is dan zelfzorg?
Vroeg ik me nog eens af.
Ik heb een zeer intens en tijdrovend gezin, ja je kent dat wel mannen en hun sokken en onderbroeken, ja idd hier ook nog een zoon met extra zorgen en een man met een een verstrooid hoofd van hier tot in weet ik veel waar…
En ik heb autisme, en heel wat lichamelijke toestanden waar rekening moet mee gehouden worden, dat besef waarom de dingen soms moeilijk gaan is me aan het ‘binnenkomen’ met het boek te schrijven maar ook met mensen te praten die ook autisme hebben en veel te lezen over autisme, en dan alleen maar autisme…
Tjonge, hoe moet ik mijn zelfzorg dan plannen?
Ik begrijp het woord zelfzorg niet zo goed eigenlijk.
Gewoon door het feit dat ik enkele uren de tijd nodig heb om te wennen
aan een nieuwe situatie maakt dat ik niet even ergens kan binnen
springen en meteen kan ontspannen…
Als ik ga wandelen heb ik tijd nodig om in mijn ‘cadans’ te komen, ik doe dat dan en bij het thuiskomen ga ik ‘een sprintje trekken’ om alles wat in orde te hebben als de andere thuiskomen…
Ja ik weet het ZELF – ZORG hé, het woord zelf waarde, zelf respect, zelf liefde, zelf zorg, zelf vertrouwen, zelfregulatie, zelf bepalend, zelf oordelend, zelf opleggend, zelf doen, want het blijft anders toch liggen ook als je een aantal dagen er niet bent geweest is het huis een stort…
Ja die zelf zorg…
Ik doe het al jaren, en probeer elke week wat minder perfectionistisch te zijn, soms zijn er dagen dat het hier gewoon een ‘stort’ is in mijn ogen dan krijg ik van mijn man te horen – wat een chaos is dit hier?! – en dan geef ik meteen zijn rommel in zijn handen.
Zo opgekuist, en dan die van mij en die van de zoon en die van de kat en de hond er ook nog bij…
Ja die zelfzorg dus…
Maar weet je, ik krijg energie van respect te krijgen voor de kleinste dingen die je in het huishouden moet doen elke dag.
Dat is zelf zorg voor mij, en dat is waarom het huishouden doen zo een onzichtbare taak is geworden.
“het is normaal dat het gebeurd’
en verder denkt men niet meer na, dus daar gaan we dan…
Waar krijg jij energie van?
Weet je, ik heb het moeilijk als ik lees (zelf)zorg. Je moet de zorg op jezelf nemen. En dan spreken heel veel instanties met dit woord. Dat maakt loop er maar achter wil je iets gedaan krijgen.
Zelf zorg in het gezin of dagelijks leven is al heel zwaar. Dat vaak vergeten wordt.
Aum Shanthi
LikeLiked by 2 people
ah ja inderdaad ik heb het ook moeilijk met het ‘gooien van het woord’ zelfzorg, wat is dat dan in deze tijd?
voor mij is op mijn terras even zitten kijken naar de wolken zelfzorg, maar hoe dikwijls doe je dat?
je kan ook zeggen – ik laat alles los wat voor me komt en hecht me niet en neem mijn verantwoordelijkheid ook niet, maar os dat dan zelfzorg?
– moet dat nu?
– dat is niet voor mij?
– voor mij hoeft het niet?
dat is soms wel een oefening om te doen, maar dat altijd doen, is ook geen zelfzorg in mijn ogen…
Moeilijk woord, ja dat zelf zorgen… knipoog
Namasté shivatje.
LikeLiked by 1 persoon
Zelfzorg is tijd maken en ja als moeder als mens is dat soms heel moeilijk.
Toch wetende dat het goed is en zo zorg je al voor jezelf. De tijd nemen om tot rust te komen.
Aum Shanthi
LikeLiked by 1 persoon
ja dat is zo, het is voor mij een aandachtspunt, ik schrijf er nu over dus ik ben ermee bezig, ergens weet ik heel goed hoe belangrijk het is, ik zal eens kijken wat ik juist nodig heb en ik zal dat ook zo gaan communiceren naar buiten toe, dat werkt bij mij het beste, dat weet ik…
Namasté shivatje
LikeLiked by 1 persoon
Het moeilijkste is om goed voor jezelf te zorgen. Ik kan erover meespreken. Ik ga te vaak in het rood terwijl ik wéét dat ik niet goed bezig ben. Het lijkt zo moeilijk om dat patroon van ‘gaan-gaan-gaan’ te doorbreken…
LikeLiked by 2 people
En toch voor jezelf heel belangrijk om dat te gaan doorbreken.
Vroeg of laat moet je dat bekopen.
Aum Shanthi
LikeLiked by 2 people
ja idd, is even goed nadenken waar je energie van krijgt dat is een goeike…
Namasté shivatje
LikeLiked by 1 persoon
Klopt helemaal. Ik zou er eens werk van moeten maken!
LikeLiked by 1 persoon
Dan ben je met jezelf bezig.
Aum Shanthi
LikeLiked by 1 persoon
ja dat is straf hé, die drive die je van nature hebt is ongelooflijk…
LikeLiked by 1 persoon
It runs in the family. Ik ben opgevoed met de gedachte: ‘doorgaan, laat je schouders niet hangen, enz…’ Het heeft me al ver gebracht maar het nadeel is dat je soms te streng bent voor jezelf en te weinig rust neemt
LikeLike
Het is een wankele evenwichtsoefening, maar op den duur gebiedt je lichaam je toch tot plooien. Draag goed zorg voor jezelf.
LikeLiked by 1 persoon